“HAYAT KARMAŞASI”

Müfit Onbaşı

mufitonbasi@gmail.com

Geçmiş ile şimdi yaşam tarzımız pek farklı değil. Geçmişe gidelim biraz; eskiden yağ kuyruğu, tüp kuyruğu, derlerdi babalarımız, dedelerimiz.

O zamanlar dan bu zamana bu kuyruklar aslında pek değişmedi. Halen kuyruklar devam ediyor.  Eskiden tüp kuyruğu bekleyen kişi şimdi doğalgaz kuyruğu bekliyor. Babası kahveye gidiyordu. Şimdi oğlu kafeye gidiyor. Değişen sanırım yapılan işin adı ve zaman. Teknolojide sadece modern ve değişik tarzda kendini belli ediyor. Sıra var, ama sıra kavgası yok. Teknoloji biraz renk ve düzen kattı sadece. Yine sıra bekleniyor yani. Yıllar geçse de biz ve yaşam tarzımız pek değişmeyecek. Sadece yılların adı değişiyor. Görüyorsunuz, şayet hak verirseniz değişen çok şey yok.

Bu konuda daha değişik, adı üstünde başlık “Hayat Karmaşası”, ne kadar gariptir. Biz de hiç  “Acaba neden” diye düşünmeyiz. Neden bu kadar çaba harcanır? Neden insan hazırı bırakır da, çetrefilli bir telaşa düşer? Para, hırs veya şan şöhret cazip gelir diyebilirsiniz. Ama bana sorarsınız hiçbiri değil. Sadece kendini ifade etme isteğidir. Hatta yaşadığı toplumun etiğini, adetlerini bilen, yaratılanlara saygı ve sevgi besleyen, kısacası yaşadığı dünyanın farkında olan bir ” evlat “. Yahu biz bunları zaten yapıyoruz mu diyorsunuz? Ben de zaten size söylemiyorum.  Anlayan anladı…

Zaman öyle bir zaman oldu ki insanlar artık selamı sabahı bırakmış artık iş güç ekmek kazanma telaşına düşmüş. Kimse kimseyi görmüyor. Herkes olan ile yetiniyor. Ayrıca kendine uğraşacak bir şey bulmuyor. Sadece bir işe kafasını gömmüş günlerini geçiriyor. Ha birde bir şey yapacakta birileri engelleyecek diye düşünüyor. Mesela “Ben ne yapayım kardeşim devlet imkân tanımıyor. Ben ne yapabilirim” diyorlar. Bunu da söylerken sanki birileri ona emretmiş, onun dışına çıkamaz gibi davranıyor. Sanki önüne engel koyuyorlarmış gibi söylenip duruyor.

          Yarınını düşünen pek az insan oluyor. İnsanlar artık günü kurtarma telaşı içerisindeler. At gözlüğü ile bakarak zincirleri kırmayı başaramayanlar hayata kaldıkları yerden her daim devam ediyorlar.

Her şey gönlünüzce olsun…